معرفی پرسشنامه اجتناب تجربی ای گامز (MEAQ)
این پرسشنامه توسط گامز و همکاران در سال 2011 ساخته شده است.
هدف از ساخت این پرسشنامه ارزیابی اجتناب تجربی در افراد می باشد.
این پرسشنامه دارای 62 سوال و 6 مولفه:
- اجتناب رفتاری
- پریشانی گریزی
- تعویق
- حواس پرتی/فرونشانی
- انکار/ سرکوب
- تحمل پریشانی می باشد.
روایی و پایایی پرسشنامه اجتناب تجربی ای (MEAQ) تایید شده است.
اجتناب تجربه ای
هر فردی ممکن است در طول دوران زندگی خود اتفاقات و رویدادهای استرس زایی را تجربه کند؛ رویدادهایی که به صورت غیر منتظره روی می دهند و زندگی فرد را دستخوش تغییرات بزرگی می کند. واکنش افراد به هنگام تجربه رویدادهای آسیب زا با یکدیگر متفاوت است.
برخی افراد آسیب پذیری بیشتری نسبت به این رویدادها دارند و برخی دیگر پس از گذشت زمان می توانند با این رویدادها کنار بیایند. یکی از واکنش های روان شناختی که به هنگام تجربه یک رویداد آسیب زا یا ابتلا به اختلال استرس پس از سانحه تجربه می شود، اجتناب تجربی می باشد.
روان شناسان اجتناب تجربی را عدم تمایل و علاقه فرد برای تجربه رویدادهای خصوصی دردناک و آزار دهنده همراه با تلاش و کوشش بسیار برای کنترل، سرکوب و یازداری شکل و فراوانی این رویدادهای آسیب زای خصوصی تعریف کرده اند. فردی که اجتناب تجربی را تجربه می کند از موقعیت هایی که در آن رویدادهای آسیب زا تجربه شده است، اجتناب می کند.
نتایج پژوهش های روان شناختی در زمینه اجتناب تجربی نشان می دهد که اجتناب تجربی با برخی آسیب های روانی همچون سو استفاده مصرف دارو، الکل یا مواد مخدر همراه است. همچنین اجتناب تجربی با دیگر اختلالات روان شناختی همچون اختلال وسواس فکری – عملی، اختلال پانیک یا وحشت زدگی، اختلال شخصیت مرزی و اختلال استرس پس از سانحه در ارتباط است.
گفته می شود ذهن آگاهی می تواند بر اجتناب تجربی تاثیر بگذارد و اجتناب تجربی در افراد را کاهش دهد. بر اساس آنچه در این پرسشنامه آمده است، اجتناب رفتاری با عواملی همچون حواس پرتی، انکار یا سرکوب، تحمل پریشانی و تعویق در ارتباط است.
فردی که اجتناب تجربی را تجربه می کند در رابطه با فراموشی یا تلاش برای عدم یادآوری رویداد استرس زایی که قبلا تجربه کرده است ممکن رفتارهای مختلفی از خود نشان دهد؛ مثلا حواس خود را پرت کند یا تمام فعالیت های مرتبط با آن رویداد را به تعویق بیندازد. همچنین این فرد ممکن است هرآنچه را که تجربه کرده است انکار یا سرکوب کند.
کمک گرفتن از متخصص سلامت روان یا تکنیک های درمانی می تواند به کاهش نشانه های اجتناب تجربی در فرد کمک کند. در صورتی که تمایل به ارزیابی متغیر، اجتناب تجربی داشته باشید، می توانید از پرسشنامه ای که توسط گامز و همکارانش ساخته شده و اجتناب تجربی ای (MEAQ) نام دارد، استفاده کنید و به اطلاعات ارزشمندی در این زمینه دست پیدا کنید.
